Skip to main content

Er zijn verschillende soorten hulphonden. In dit artikel richten we ons op emotionele steun en signaleringshonden. Hoe vaak wordt er niet gezegd: “Zit je niet goed in je vel, kom je niet genoeg de deur uit? Neem gezellig een hond!”. Veel minder vaak hoor je mensen zich dan afvragen wat zo’n situatie voor de hond betekent.

Met een hulphond ben je nooit alleen. Deze gedachte is natuurlijk superfijn, je hebt een hond die jou altijd kan ondersteunen of kan signaleren als er iets mis dreigt te gaan in je lichaam. Waar men eigenlijk niet aan denkt is dat dit soort hulphonden eigenlijk nooit rust hebben. Ze moeten altijd ‘aan’ staan. Mijn persoonlijke ervaring als iemand met autisme? De gedachte dat ik altijd mijn hond mee zou kunnen nemen is echt super! Ik heb er jaren geleden ook over nagedacht en onderzoek naar gedaan. Na wat ik geleerd heb over hondengedrag denk ik er nu wel echt heel anders over. 

Je hond neemt veel, zo niet alle stress over. Stel, je leunt altijd emotioneel op je ouder(s), partner of beste vriend(in). Dit kan iemand echt opbreken. Zij hebben echter de keuze nog om even afstand te nemen of op iemand anders te leunen. Een (hulp)hond heeft deze keuze niet. Zij worden opgeleid vanaf een jonge leeftijd en hebben technisch gezien geen ‘vakantie’. Uiteraard zijn er honden die dit beter of slechter kunnen dragen. Feit blijft dat honden niet ontworpen zijn om altijd maar ‘aan’ te staan en hun leven niet voor zichzelf te leiden maar voor een mens.

Hulphonden zullen (altijd) mee moeten naar iedere locatie ook al zijn deze niet per sé  geschikt voor honden. Zoals heel drukke winkelstraten, vliegvelden of scholen. Op dit soort plekken kan het ook nog eens ontzettend luid zijn, licht kan heftig zijn, geuren kunnen overweldigend zijn. Iedere dag weer, een hulphond moet dit maar gewoon kunnen.

Voor mij waren er gelukkig andere oplossingen. Ik heb veel ondersteuning nodig gehad, en nog kan ik momenten tegenkomen waarop het allemaal niet zo soepel loopt.
Op het moment dat ik dit typ zit ik in een vliegtuig. Op het vliegveld ging er van alles mis en ik kreeg een paniekaanval. Voor mij werkt het om te bellen naar een vriend(in) of familielid op het moment dat ik deze aan voelde komen. Ik zoek voornamelijk mijn ondersteuning bij mijn naasten. Ook heb ik oordopjes om auditieve prikkels te verminderen en ik ‘friemel’ met een haarelastiekje.
Ondanks dat ik steun had van mensen en ik allerlei handvatten heb geleerd om mijn hond niet te belasten, heb ik een hond gehad die daadwerkelijk ziek werd van de stress die ik de laatste maanden uitstraalde.

Honden zijn zeer gevoelig voor stress (elke stemmingswisseling of begin van een aanval is een verandering in stressniveau). Dit maakt ze enerzijds zeer geschikt voor dit ‘werk’, maar anderzijds ook weer heel kwetsbaar. We moeten ons altijd goed blijven afvragen of we dieren in dienst van ons willen laten leven, of dat we zo veel mogelijk eraan moeten doen om onze hond(en) zichzelf te laten zijn. Ze zullen zonder enige training al ontzettend veel van ons oppikken en we belasten ze vaak onbedoeld. 

Een van de manieren om te zien of je hond niet teveel belast wordt, is het herkennen van zijn signalen. Zowel de bewuste communicatie als de stresssignalen geven ons een grote indicatie van hoe een hond zich voelt. Bij B-Dog leer je deze herkennen en zo goed mogelijk voor de emotionele stabiliteit van je hond zorgen.

Lindy Geven | B-Dog